Jak możesz dostać opryszczki narządów płciowych na ustach i odwrotnie?

Zrzeczenie się

Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości medyczne, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Artykuły w Health Guide są poparte recenzowanymi badaniami i informacjami pochodzącymi od towarzystw medycznych i agencji rządowych. Nie zastępują jednak profesjonalnej porady lekarskiej, diagnozy ani leczenia.



Duże rodziny mogą być przytłaczające. Opryszczka to właściwie rodzina wirusów i to bardzo duża. W rzeczywistości istnieją ponad 100 form wirusa opryszczki w tej rozszerzonej rodzinie, a to może wydawać się, no cóż, czymś, na czym można się oprzeć (Whitley, 1996). Ale pomyśl o tym w ten sposób: To jak wielka rodzina, którą zaprosiłeś na duże zjazdy rodzinne, ale pojawiło się tylko kilka. Istnieje tylko dziewięć rodzajów wirusów opryszczki, które atakują ludzi, a jeden z nich robi to niezwykle rzadko. Całkiem ulga w porównaniu do radzenia sobie z ponad 100, prawda?

Opryszczka jest właściwie źle rozumiana. Różne typy tego wirusa nie tylko powodują choroby przenoszone drogą płciową, takie jak opryszczka narządów płciowych i opryszczka jamy ustnej, które prawdopodobnie znasz jako opryszczkę wargową. Niektóre z tych wirusów powodują choroby, które prawdopodobnie cierpiałeś w dzieciństwie, takie jak mononukleoza (mono) lub ospa wietrzna. A opryszczka jest znacznie bardziej powszechna niż ludzie myślą. Prawie każdy jest zarażony jakąś formą wirusa, chociaż dwa typy są zdecydowanie najczęstsze. Herpes simplex virus 1 (HSV-1), który ludzie kojarzą z opryszczką, wpływa na szacunkową 3,7 miliarda osób w wieku poniżej 50 lat (Looker, 2015). I Światowa Organizacja Zdrowia również szacunki że około 417 milionów ludzi na całym świecie w wieku od 15 do 49 lat ma wirusa opryszczki pospolitej 2 (HSV-2), typ powszechnie kojarzony z opryszczką narządów płciowych (Wirus Herpes Simplex, 2017).





Narządy

  • HSV-1 i HSV-2 to najczęstsze formy wirusa opryszczki.
  • HSV-1 na ogół powoduje pęcherze lub owrzodzenia na ustach i wokół ust, które nazywamy również opryszczkami lub pęcherzami gorączkowymi. Czasami może również powodować opryszczkę narządów płciowych
  • HSV-2 zazwyczaj powoduje pęcherze lub zmiany chorobowe w okolicy narządów płciowych lub wokół odbytu.
  • Seks oralny może rozprzestrzeniać wirusa w różne miejsca poprzez kontakt seksualny.
  • Opryszczka jest nieuleczalna, chociaż istnieją leki, które pomogą opanować epidemie.

Transmisja opryszczki

Ale ustalenie, ile osób ma opryszczkę narządów płciowych, staje się skomplikowane. Serena McKenzie ND, IF, NCMP, dyrektor medyczny Northwest Institute for Healthy Sexuality, mówi, że ostatnio zaobserwowała 40% wzrost epidemii opryszczki narządów płciowych typu 1. Oznacza to, że typ opryszczki, który zwykle kojarzymy z jamą ustną, jest przenoszony podczas seksu oralnego i powoduje więcej przypadków opryszczki narządów płciowych. Podobnie jak wiele innych rodzajów opryszczki może powodować więcej niż jedną chorobę, eksperci ds. Zdrowia seksualnego stwierdzają, że HSV-1 i HSV-2 nie mogą być rozpatrywane oddzielnie według lokalizacji na ciele. Oto, co musisz wiedzieć o przenoszeniu opryszczki, jak możesz dostać HSV-2 do ust i jak możesz dostać HSV-1 na swoje genitalia.

Reklama



Leczenie opryszczki narządów płciowych na receptę

Porozmawiaj z lekarzem o tym, jak leczyć i tłumić epidemie przed pierwszym objawem.



Ucz się więcej

Czy opryszczka narządów płciowych może być przenoszona doustnie? I czy opryszczka może prowadzić do opryszczki narządów płciowych?

Krótka odpowiedź brzmi tak i poprzez seks oralny. Wiemy, że HSV-1 zazwyczaj powoduje opryszczkę jamy ustnej. I wiemy, że HSV-2 zazwyczaj powoduje opryszczkę narządów płciowych. Ale okazuje się, że te terytoria na ciele nie są wyłączne. HSV-1 może również powodować opryszczkę narządów płciowych (a ten rodzaj infekcji jest dokładnie tym, co obserwuje dr McKenzie). I HSV-2 może również powodować opryszczka jamy ustnej, chociaż występuje rzadko (Yura, 1991). Ale to ma sens fizjologicznie. HSV-2 może powodować infekcję wyściółek błony śluzowej, które występują nie tylko w obszarach narządów płciowych. Są również obecne w twoich ustach i odbycie.

Więc co jest potrzebne, aby to wszystko się wydarzyło? Jednym słowem: kontakt. Jeśli twoje usta wchodzą w kontakt z zainfekowanymi genitaliami lub jeśli twoje genitalia wchodzą w kontakt z zainfekowanymi ustami, nie ma znaczenia, jaki to jest rodzaj HSV. Istnieje szansa, że ​​infekcja się rozprzestrzeni. I warto zauważyć, że twój partner nie musi mieć zmian chorobowych, aby przenieść HSV-2 do twoich ust lub narządów płciowych. Chociaż wirus jest najbardziej zaraźliwy podczas epidemii, dr McKenzie wskazuje, że wydalanie wirusa następuje po pierwszej epidemii, nawet gdy wirus nie jest aktywny. To wydalanie komórek wirusa opryszczki zaobserwowano zarówno u mężczyzn, jak iu kobiet i wystarczy, aby przenieść infekcję.



W niektórych rzadkich przypadkach HSV-1 lub HSV-2 może również powodować opryszczkowe zapalenie przełyku, które jest infekcją opryszczki w przełyku. HSV-1 lub HSV-2 może spowodować ten stan , chociaż HSV-1 jest znacznie bardziej powszechny. Ale jest to niezwykle rzadkie u osób ze zdrowym układem odpornościowym (Canalejo Castrillero, 2010).

Jak zapobiegać przenoszeniu opryszczki?

Należy pamiętać, że nic nie jest w 100% skuteczne przeciwko przenoszeniu opryszczki. Istnieją jednak środki ostrożności, które możesz podjąć ze swoim partnerem, aby zmniejszyć ryzyko infekcji. Osobom, u których zdiagnozowano zakażenie opryszczką, czasami przepisuje się codzienne leki przeciwwirusowe w celu opanowania i zapobiegania epidemiom. Istnieją różne rodzaje leków na opryszczkę, takie jak acyklowir (marka Sitavig, Zovirax), valacyclovir (marka Valtrex) lub famciclovir (marka Famvir). Wszystko to może pomóc w kontrolowaniu objawów opryszczki, ale nie zapobiegają całkowicie przenoszeniu wirusa.



Przed nawiązaniem relacji seksualnej partnerzy powinni rozważyć przeprowadzenie testów na infekcje przenoszone drogą płciową (STI), aby każda osoba mogła podjąć świadomą decyzję o kontakcie i podjąć kroki niezbędne do zmniejszenia ryzyka transmisji. Opryszczka nie jest rutynowo testowana, więc musisz poprosić o to konkretnie. Prezerwatywy i koferdamu mogą pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się opryszczki, chociaż żadne z nich nie jest w 100% skuteczne. Ograniczenie partnerów seksualnych lub wybór związku monogamicznego może pomóc zmniejszyć ryzyko tylko o tyle, o ile zmniejszy liczbę osób, z którymi masz kontakt, a które potencjalnie są zarażone HSV-1 lub HSV-2. Może również pomóc w uniknięciu kontaktów seksualnych podczas epidemii opryszczki, kiedy jest ona najbardziej zaraźliwa, chociaż opryszczka może być przenoszona, gdy wirus jest uśpiony, a osoba jest bezobjawowa. Ważne jest również, aby pomyśleć o wszystkich punktach kontaktu. Dr McKenzie ostrzega, że ​​jeśli ludzie się spotykają, opryszczka może przenosić się poprzez używanie zabawek erotycznych, co jest kolejnym czynnikiem, którego wiele osób nie bierze pod uwagę, mówiąc o bezpieczniejszym seksie.

Jeśli jesteś w otwartym związku, regularne badania przesiewowe w kierunku chorób przenoszonych drogą płciową przez wszystkie strony i otwarta komunikacja pomogą każdemu zmniejszyć ryzyko infekcji. Lekarze przeprowadzają testy na infekcje opryszczki na kilka sposobów. Istnieją różne testy dla osób wykazujących objawy, ale dla tych, którzy chcą dowiedzieć się, czy mają opryszczkę, lekarze przeprowadzają badanie krwi w poszukiwaniu przeciwciał przeciwko wirusowi. Ale większość z tych testów szuka IgG, co oznacza, że ​​może się nie wykryć, jeśli niedawno zostałeś zarażony wirusem.

Bibliografia

  1. Canalejo Castrillero, E., García Durán, F., Cabello, N. i García Martínez, J. (2010, lipiec). Opryszczkowe zapalenie przełyku u zdrowych dorosłych i młodzieży: opis 3 przypadków i przegląd piśmiennictwa. Pobrano z https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20616659
  2. Wirus opryszczki pospolitej. (2017, 31 stycznia). Pobrano 1 lutego 2020 z https://www.who.int/en/news-room/fact-sheets/detail/herpes-simplex-virus
  3. Looker, KJ, Magaret, AS, May, MT, Turner, KME, Vickerman, P., Gottlieb, SL i Newman, LM (2015). Globalne i regionalne szacunki częstości występowania i incydentów zakażeń wirusem Herpes simplex typu 1 w 2012 r. Plos One, 10(10). doi: 10.1371/journal.pone.0140765, https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0140765
  4. Whitley, RJ (1996). Herpeswirus. W Mikrobiologii Medycznej (wyd. 4). Galveston, Teksas: Oddział Medyczny Uniwersytetu Teksańskiego w Galveston, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK8157/
  5. Yura Y., Iga H., Kondo Y., Harada K., Yanagawa T., Yoshida H. i Sato M. (1991). Zakażenie wirusem Herpes simplex typu 1 i typu 2 w ludzkiej błonie śluzowej jamy ustnej w hodowli. Journal of Oral Pathology and Medicine, 20(2), 68-73. doi: 10.1111/j.1600-0714.1991.tb00892.x, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/1849992?dopt=Abstract
Zobacz więcej