Testy na rzeżączkę: jak to się robi i jaka jest dokładność?

Zrzeczenie się

Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości medyczne, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Artykuły w Health Guide są poparte recenzowanymi badaniami i informacjami pochodzącymi od towarzystw medycznych i agencji rządowych. Nie zastępują jednak profesjonalnej porady lekarskiej, diagnozy ani leczenia.



Rzeżączka jest bardzo powszechną infekcją przenoszoną drogą płciową (STI), która może wpływać na narządy płciowe, jamę ustną, gardło, oczy i odbytnicę. Wiele osób zarażonych rzeżączką może nigdy nie rozwinąć objawów. Jednak nawet jeśli dana osoba nie ma objawów, nadal może przenieść infekcję na swojego partnera. Wszelkie kontakty seksualne mogą prowadzić do tej infekcji, szczególnie jeśli uprawiasz seks bez zabezpieczenia. Testy przesiewowe są potrzebne, ponieważ przez większość czasu ludzie nie mają objawów i mogą przekazać rzeżączkę swoim partnerom seksualnym bez wiedzy żadnej z nich. Nieleczona rzeżączka może powodować poważne powikłania, takie jak zapalenie miednicy mniejszej, ciąża pozamaciczna i zagrażające życiu rozsiane zakażenie rzeżączki.

Narządy

  • Postępuj zgodnie z wytycznymi CDC dotyczącymi badań przesiewowych w kierunku rzeżączki
  • Próbki do badań można pobierać za pomocą testu moczu lub wymazów z pochwy/cewki moczowej.
  • Plamy Grama mogą zapewnić wyniki u mężczyzn z objawową rzeżączką cewki moczowej w ciągu zaledwie kilku minut.
  • Badanie amplifikacji kwasu nukleinowego jest dokładną metodą diagnozowania rzeżączki, a wyniki są dostępne w ciągu jednego do trzech dni.
  • Dostępne są domowe zestawy testowe, które są dobrą opcją dla osób, które nie mogą dostać się do kliniki.

Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) zaleca się następujące wytyczne dotyczące badań przesiewowych (CDC, 2015):





czy penis jest mięśniem lub organem?
  • Aktywne seksualnie kobiety w wieku poniżej 25 lat i starsze kobiety z dodatkowymi czynnikami ryzyka powinny być poddawane corocznemu badaniu przesiewowemu
  • Kobiety, u których zdiagnozowano rzeżączkę i leczono, powinny zostać ponownie zbadane trzy miesiące po leczeniu.
  • Kobiety w ciąży powinny zostać zbadane podczas pierwszej wizyty, jeśli mają mniej niż 25 lat; starsze kobiety w ciąży z dodatkowymi czynnikami ryzyka również powinny zostać przebadane
  • Mężczyźni aktywni seksualnie, którzy uprawiają seks z mężczyznami (MSM) powinni być badani co roku we wszystkich miejscach narażenia (cewka moczowa, odbytnica, gardło)
  • Pacjenci z MSM wysokiego ryzyka powinni być badani co 3-6 miesięcy
  • Aktywni seksualnie pacjenci z HIV powinni być badani co roku

Reklama

Ponad 500 leków generycznych, każdy 5 USD miesięcznie



Przejdź do Ro Pharmacy, aby zrealizować swoje recepty za jedyne 5 USD miesięcznie (bez ubezpieczenia).

Ucz się więcej

Każdy, kto ma objawy rzeżączki, takie jak upławy z prącia lub pochwy, pieczenie podczas oddawania moczu lub owrzodzenia narządów płciowych, powinien przestać uprawiać seks i zgłosić się do lekarza w celu przetestowania i oceny. Osoby z jedną chorobą przenoszoną drogą płciową są narażone na inne. Dlatego osoby, u których zdiagnozowano rzeżączkę, również powinny być przetestowany pod kątem innych chorób przenoszonych drogą płciową , w tym chlamydii, kiły i HIV (CDC, 2014).



Co dzieje się podczas testu na rzeżączkę?

Badanie na rzeżączkę polega na wykryciu obecności w organizmie Neisseria gonorrhoeae (bakterie rzeżączki). Próbki moczu można wykorzystać do badania zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Najdokładniejszym sposobem wykonania testu jest pobranie moczu z pierwszego połowu. Jest to początkowa część strumienia moczu, która wychodzi, gdy zaczynasz oddawać mocz.

Czasami twój lekarz pobierze wymaz z potencjalnie dotkniętego obszaru. W przypadku mężczyzn można pobrać wymazy z cewki moczowej. W przypadku kobiet próbki można pobierać za pomocą wymazów z pochwy lub szyjki macicy. Pobranie próbki odbywa się podczas badania ginekologicznego lub kobieta może to zrobić sama (pobranie samodzielne). Podczas badania miednicy leżysz na plecach na stole do badań z ugiętymi kolanami i stopami w podporach zwanych strzemionami. Instrument zwany wziernikiem delikatnie otwiera pochwę, aby można było zbadać szyjkę macicy. Twój usługodawca pobierze próbkę za pomocą wacika i wyśle ​​ją do laboratorium w celu oceny. Czasami należy sprawdzić komórki lub wydzieliny z innych obszarów, które mogą być zakażone, takich jak odbytnica lub gardło. Można to również zrobić za pomocą wacika lub miękkiej szczotki.

Istnieje kilka sposobów sprawdzenia próbki pod kątem infekcji. Rozmaz próbki można umieścić na szkiełku mikroskopowym i potraktować specjalnymi barwnikami (barwienie Grama), aby zobaczyć bakterie w próbce. Pod mikroskopem bakterie wyglądają jak okrągłe, różowe komórki parami (diplokoki Gram-ujemne). Alternatywnie próbkę można wykorzystać do hodowli kolonii bakteryjnych (kultury), które można następnie zbadać. Najpopularniejszą techniką stosowaną obecnie jest test amplifikacji kwasu nukleinowego (NAAT) (Morgan, 2016). Ten test wyszukuje obecność materiału genetycznego (DNA) N. gonorrheae w próbce; jeśli jest obecny, to masz infekcję.

Przed wykonaniem testu na rzeżączkę należy poinformować lekarza, jeśli przyjmowałeś jakiekolwiek antybiotyki w ciągu ostatnich 24 godzin. Kobiety powinny również poinformować swoich usługodawców, czy stosują kremy dopochwowe lub irygacje, ponieważ mogą one wpływać na wyniki testu. Możesz zostać poproszony o odczekanie 1-2 godzin po ostatnim oddaniu moczu przed pobraniem próbki moczu. Miesiączka nie wpływa na wyniki testu.

Gdy wyniki są przedstawiane, wynik ujemny oznacza brak zakażenia, a dodatni, że występuje zakażenie rzeżączką.

Jak dokładne są testy na rzeżączkę?

Tradycyjnie rośnie N. rzeżączka na płytkach zwanych kulturami były złotym standardem diagnozy. Jednak rozwój kolonii bakteryjnych wymaga czasu. Inne metody barwienia metodą Grama i testowania NAAT zapewniają szybsze wyniki.

Wykonanie barwienia metodą Grama na próbce rozmazu jest dokładne metoda diagnozowania rzeżączki u objawowych mężczyzn z wydzieliną z cewki moczowej. Jednak u osób z innymi postaciami infekcji, takimi jak szyjka macicy, odbyt, gardło (gardło) lub bezobjawowa rzeżączka, ta metoda może pominąć osoby zarażone (Unemo, 2014). W tym teście wynik dodatni oznacza infekcję, ale wynik ujemny jej nie wyklucza.

Testy NAAT są szybkie i dokładne. W NAAT , komórki są rozbijane, a do wiązania się z DNA zarówno żywych, jak i martwych komórek gonokokowych stosuje się specjalne substancje chemiczne (Unemo, 2014). NAAT są skuteczne w wykrywaniu rzeżączki moczowo-płciowej. Są one nieco mniej skuteczne w wykrywaniu rzeżączki ustno-gardłowej (ustnej), ale test jest nadal użyteczny; większa próbka komórek mogą być potrzebne w przypadku rzeżączki ustno-gardłowej (Lewis, 2015).



jak wyhodować dużego fiuta

Jak długo trwają wyniki?

Próbki barwione metodą Grama potrzebują kilku minut, aby uzyskać wyniki; jednak są one przydatne tylko wtedy, gdy wynik testu jest pozytywny. Ujemna plama grama niekoniecznie oznacza, że ​​nie ma infekcji. Należy to potwierdzić innym testem, NAAT lub kulturą.

Hodowle potrzebują trzech na pięć dni, aby wyrosły kolonie bakteryjne.

Testy NAAT wysyłane do laboratorium zazwyczaj wracają z wynikami w ciągu jednego do trzech dni.

Istnieją szybsze testy w biurze, które mogą dostarczyć wyników w ciągu kilku godzin. Jednak nie są one tak dokładne, jak NAAT wysyłane do laboratorium i muszą zostać potwierdzone innymi testami.

Testy domowe

Wiele osób zwraca się do domowe zestawy testowe które pozwalają osobie samodzielnie pobrać próbkę i wysłać ją do laboratorium bez pośredniego etapu udania się do kliniki. Pobieranie próbki w domu może być mniej inwazyjne, ponieważ nie wiąże się z badaniem miednicy u kobiet, jak większość próbek pobranych w warunkach szpitalnych. Mężczyźni mogą przesłać pierwszą próbkę moczu, a kobiety – wymaz z pochwy. Próbka jest następnie wysyłana do NAAT, a wyniki są tak dobre, jak te z próbek pobranych przez lekarzy (Fajardo-Bernal, 2015). Niektórzy uważają, że ta metoda jest bardziej prywatna i mniej wywołująca niepokój niż pójście do kliniki.

Jednak testy domowe nie zastępują opieki medycznej. Konieczne jest uważne przestrzeganie instrukcji pobierania próbek, ponieważ do uzyskania dokładnych wyników potrzebna jest dobra próbka. Wykonanie testu to dopiero pierwszy krok; nadal musisz zobaczyć się z lekarzem i być leczonym z powodu tego schorzenia. Ponadto musisz poinformować swoich partnerów seksualnych o swojej diagnozie, aby w razie potrzeby mogli zostać przetestowani i leczeni.



Znajomość swojego statusu choroby przenoszonej drogą płciową to skuteczny sposób na zapewnienie sobie zdrowia. Postępuj zgodnie z wytycznymi dotyczącymi testowania i praktykuj bezpieczne nawyki seksualne. Jeśli masz jakieś pytania lub nie masz pewności, czy musisz poddać się badaniu, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Zdrowie seksualne jest integralną częścią ogólnego stanu zdrowia i powinno być utrzymane.

Bibliografia

  1. Strona internetowa Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Choroby przenoszone drogą płciową (STD): Który test STD powinienem uzyskać? (2014, 30 czerwca). Pobrano z https://www.cdc.gov/std/prevention/screeningreccs.htm
  2. Strona internetowa Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom. Wytyczne dotyczące leczenia chorób przenoszonych drogą płciową 2015: Zalecenia i uwagi dotyczące badań przesiewowych, o których mowa w wytycznych dotyczących leczenia i oryginalnych źródłach. (2015, 4 czerwca). Pobrano z https://www.cdc.gov/std/tg2015/screening-recommendations.htm
  3. Fajardo-Bernal L, Aponte-Gonzalez J, Vigil P, Angel-Müller E, Rincon C, Gaitán HG, Low N. (2015). Pobieranie próbek w warunkach domowych w porównaniu z klinikami w leczeniu zakażeń Chlamydia trachomatis i Neisseria gonorrhoeae. Baza danych przeglądów systematycznych Cochrane, wydanie 9. art. Nr: CD011317. DOI: 10.1002/14651858.CD011317.pub2, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/26418128
  4. Lewisa DA. (2015) Czy celowanie w rzeżączkę ustno-gardłową opóźni dalsze pojawianie się lekoopornych szczepów Neisseria gonorrhoeae? Zakażenie transmisją płciową , 91: 234–237. doi: 10.1136 / sextrans-2014-051731, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/25911525
  5. Morgana MK i Deckera CF. (2016). Rzeżączka. Choroba w miesiącu, 62:260-268. http://dx.doi.org/10.1016/j.disamonth.2016.03.09
  6. Unemo M, Shafer WM. (2014) Oporność na środki przeciwdrobnoustrojowe u Neisseria gonorrhoeae w XXI wieku: przeszłość, ewolucja i przyszłość. Clin Microbiol Rev ,; 27 (3): 587–613. https://doi.org/10.1016/j.disamonth.2016.03.09, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/24982323
Zobacz więcej