Opryszczka narządów płciowych: oznaki, objawy, leczenie i nie tylko

Zrzeczenie się

Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub wątpliwości medyczne, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Artykuły w Health Guide są poparte recenzowanymi badaniami i informacjami pochodzącymi od towarzystw medycznych i agencji rządowych. Nie zastępują jednak profesjonalnej porady lekarskiej, diagnozy ani leczenia.



Jeśli u Ciebie lub Twojego partnera zdiagnozowano opryszczkę narządów płciowych, prawdopodobnie masz wiele pytań dotyczących tego, czego się spodziewać i jak wpłynie to na Twoje życie. Po pierwsze, wiedz, że nie jesteś sam. Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęstszych infekcji przenoszonych drogą płciową (STI), dotyka ponad 500 milionów ludzi na całym świecie (Jaishankar, 2016). Opryszczka narządów płciowych jest spowodowana infekcją wirusową, głównie wirusem opryszczki pospolitej 2 (HSV-2), ale może być również wywołana przez wirusa opryszczki pospolitej 1 (HSV-1), wirusa, który powoduje również opryszczkę wargową (opryszczka jamy ustnej). Te wirusy są częścią rodziny wirusów opryszczki. Objawy opryszczki narządów płciowych mogą się znacznie różnić w zależności od osoby. Niektóre osoby zakażone opryszczką narządów płciowych mogą mieć łagodne objawy lub wcale. Inni doświadczają ciężkich, bolesnych owrzodzeń na genitaliach, swędzenia lub pieczenia przy oddawaniu moczu, gorączki, bólu głowy, objawów grypopodobnych oraz obrzękniętych, bolesnych węzłów chłonnych. Niestety, po zarażeniu opryszczką narządów płciowych nie ma lekarstwa. Jednak niektóre leki skutecznie leczą epidemie i zapobiegają ich nawrotom.

Narządy

  • Opryszczka narządów płciowych jest jedną z najczęstszych infekcji przenoszonych drogą płciową (STI).
  • Opryszczkę narządów płciowych wywołują dwa wirusy z rodziny herpeswirusów: HSV-1 i HSV-2.
  • Objawy opryszczki narządów płciowych różnią się w zależności od osoby. Najczęstsze objawy to małe pryszcze lub pęcherze na genitaliach, które przekształcają się w bolesne wrzody lub otwarte rany.
  • Nie ma lekarstwa na opryszczkę narządów płciowych, ale można ją skutecznie leczyć lekami przeciwwirusowymi.

Ile osób ma opryszczkę narządów płciowych?

Opryszczka narządów płciowych jest szeroko rozpowszechniona. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) szacuje, że 12% 14-49-latków w Stanach Zjednoczonych jest zarażonych HSV-2, wirusem, który często powoduje opryszczkę narządów płciowych (CDC, 2017). Dobrą wiadomością jest to, że infekcje HSV-2 stają się coraz mniej powszechne. CDC poinformowało, że wskaźnik infekcji HSV-2 spadł z 18% w latach 1999-2000 do 12% w latach 2015-2016.





Reklama

Leczenie opryszczki narządów płciowych na receptę



Porozmawiaj z lekarzem o tym, jak leczyć i tłumić epidemie przed pierwszym objawem.

jaki jest normalny poziom testosteronu dla mężczyzny?
Ucz się więcej

Kto jest najbardziej narażony na opryszczkę narządów płciowych?

Niestety, panie, kobiety mogą być bardziej narażone na opryszczkę narządów płciowych. Szacunki CDC że 15,9% kobiet w wieku 14-49 lat jest zarażonych HSV-2 w porównaniu z zaledwie 8,2% mężczyzn (CDC, 2017). Dzieje się tak najprawdopodobniej dlatego, że łatwiej jest przenosić infekcje wirusem opryszczki z mężczyzn na kobiety podczas stosunku prąciowo-pochwowego niż na odwrót. Dodatkowo, badania wykazały że infekcje HSV występują częściej wśród rasy czarnej (34,6%) niż wśród rasy białej (8,1%) (Bernstein, 2013).



Jak przenoszona jest opryszczka narządów płciowych?

Porozmawiajmy o tym, jak opryszczka narządów płciowych przenosi się z osoby na osobę. Infekcje opryszczki są często przenoszone podczas seksu oralnego, analnego lub waginalnego. Największe prawdopodobieństwo przeniesienia infekcji opryszczki występuje podczas epidemii, ale nawet jeśli nie ma wrzodów, owrzodzeń narządów płciowych ani wysypek, nadal istnieje szansa na rozprzestrzenienie się wirusa. I w przeciwieństwie do tego, co mogłeś usłyszeć od znajomych, nie ma szans na zarażenie opryszczki narządów płciowych z muszli klozetowej.

Jak więc zapobiegać opryszczce narządów płciowych? Badania wykazały że używanie prezerwatyw może zmniejszyć ryzyko przeniesienia HSV-2 o 30% (Martin, 2009). Dodatkowo, jeśli wiesz, że masz opryszczkę narządów płciowych i nie chcesz przenosić jej na swojego partnera seksualnego, przyjmowanie leków przeciwwirusowych, takich jak walacyklowir (marka Valtrex), może zapobiec wybuchom opryszczki i zmniejszyć ryzyko przekazania opryszczki narządów płciowych komuś innemu . Jeśli masz epidemię, ważne jest, aby powstrzymać się od seksu, dopóki epidemia nie ustąpi.

Ponieważ nie ma niezawodnego sposobu, aby zagwarantować, że można zapobiec opryszczce narządów płciowych (poza całkowitą abstynencją od kontaktów seksualnych), ważne jest, aby komunikować się ze swoim partnerem przed spotkaniem seksualnym. Może to być krępujące lub niewygodne, ale jest to ważna rozmowa.

Jak diagnozuje się opryszczkę narządów płciowych?

Rozpoznanie opryszczki narządów płciowych rozpoczyna się od badania fizykalnego, które wykonuje Twój lekarz. Aby pomóc Twojemu lekarzowi potwierdzić diagnozę, dostępnych jest kilka testów laboratoryjnych, z których może skorzystać Twój lekarz. Testy te są szczególnie ważne, gdy diagnoza nie jest jasna na podstawie objawów.

Standardowy test nazywa się kulturą wirusową. Ten test jest używany, gdy na genitaliach występuje aktywna zmiana (wrzód lub pęcherz). Aby wysłać ten test, twój lekarz wysyła próbkę z twoich zmian do laboratorium, gdzie spróbują wyhodować lub wyizolować wirusa. Powrót z wynikiem może potrwać do tygodnia. Pozytywny wynik na kulturze wirusowej prawie zawsze oznacza, że ​​masz opryszczkę narządów płciowych. Jednak tylko się łapie 50% przypadków opryszczki narządów płciowych (Schomogyi, 1998) i prawdopodobieństwo uzyskania fałszywie negatywnego wyniku wzrasta, gdy zmiany zaczynają się goić.

Nowszy test nazywa się reakcją łańcuchową polimerazy (PCR) i wykrywa DNA wirusów wywołujących opryszczkę narządów płciowych. Aby wysłać ten test, twój lekarz musi pobrać próbkę z twoich zmian i wysłać wymaz do laboratorium, gdzie materiał genetyczny jest amplifikowany i analizowany. W porównaniu z kulturą wirusową test PCR jest zwykle szybciej i może wykryć więcej przypadków , nawet u osób bez objawów (Gupta, 2004). Niestety test PCR może być droższy niż hodowla wirusów.

Wreszcie istnieją badania krwi, które szukają przeciwciał, które Twój układ odpornościowy wytwarza przeciwko wirusom. Są to tak zwane testy serologiczne i są bardzo dokładne (Workowski, 2015). Są w stanie rozróżnić różne wirusy wywołujące opryszczkę. Jeśli wynik posiewu wirusa lub PCR był ujemny, ale Twój lekarz nadal uważa, że ​​mogłeś zostać zarażony opryszczką narządów płciowych, może wysłać ten test, aby się upewnić. Niestety, jeśli niedawno zostałeś zarażony opryszczką narządów płciowych, ten test może jej nie wykryć, ponieważ może minąć kilka tygodni, zanim test ją wykryje.



Jaki jest cykl życiowy opryszczki narządów płciowych?

Cykl życiowy opryszczki narządów płciowych jest tym, co pracownicy służby zdrowia nazywają różnymi fazami infekcji. Pierwsze wystąpienie objawów nazywa się pierwszym epizodem lub pierwszym wybuchem choroby. Zwykle dzieje się to kilka tygodni po zarażeniu. Objawy podczas pierwszego epizodu są zwykle bardziej nasilone niż w późniejszych epidemiach i mogą obejmować pęcherze w okolicy narządów płciowych, które przekształcają się w bolesne wrzody. Objawy te mogą trwać od dwóch do trzech tygodni, zanim ustąpią.

Po ustąpieniu objawów wchodzisz w utajoną fazę infekcji. Wirus przemieszcza się do wiązki nerwów zwanej zwojami krzyżowymi. To właśnie z tych nerwów będą pochodzić nawroty opryszczki narządów płciowych. Na tym etapie nie wystąpią żadne objawy. Pamiętaj, że nawet bez objawów możesz przenieść opryszczkę narządów płciowych na inną osobę.

Kiedy objawy powrócą, nazywa się to nawracającym epizodem. Wirus, który krąży w twoich zwojach krzyżowych, wraca do twoich nerwów i powoduje kolejną epidemię. Zanim wystąpią jakiekolwiek poważne objawy, możesz doświadczyć tak zwanego prodromu, podczas którego możesz odczuwać łagodny swędzenie, mrowienie lub ból w genitaliach lub okolicy. Uwaga: byłby to świetny czas na zażycie leków przeciwwirusowych, aby zapobiec pełnoprawnej epidemii, jeśli masz ją dostępną. Po zwiastunach objawy opryszczki narządów płciowych, których doświadczyłeś podczas pierwszego epizodu, powrócą i ponownie będziesz mieć bolesne wrzody. Kiedy nawracający epizod się kończy, twoja infekcja wraca do fazy utajonej. Będziesz krążył między tymi dwoma przez całe życie.

Nawracające epizody mogą się zdarzać wiele razy w roku. W jednym badaniu prawie 9 na 10 pacjentów z nowo zdiagnozowanym HSV-2 miało przynajmniej jeden nawrót w ciągu 391 dni, 4 na 10 miało co najmniej sześć epizodów, a 2 na 10 miało więcej niż dziesięć epizodów (Benedetti, 1994). Po pierwszym roku częstotliwość i nasilenie epizodów powinny spaść.

Co powoduje wybuch opryszczki narządów płciowych?

Osoby z opryszczką narządów płciowych często mogą zidentyfikować wyzwalacze, które wywołują epidemię. Nauka stojąca za przyczynami nawrotów jest nie do końca poznana, ale naukowcy myślą że komórki nerwowe, w których znajduje się wirus, są w pewien sposób stymulowane, co powoduje replikację HSV (Berger, 2008). Niektórzy uważają, że stres, inne choroby, obniżona odporność, światło słoneczne i zmęczenie mogą wywoływać nawracające epidemie opryszczki. U kobiet okresy menstruacyjne mogą również odgrywać rolę w wywoływaniu epidemii.



Jak wygląda opryszczka narządów płciowych?

Opryszczka narządów płciowych zazwyczaj wygląda jak małe pryszcze lub pęcherze, które zamieniają się w bolesne wrzody lub otwarte rany. Z biegiem czasu skruszą się, a następnie utworzą strup. W przypadku kobiet te pęcherze często znajdują się w pochwie i na sromie. W przypadku mężczyzn często dotyczy to penisa i moszny. Zarówno w przypadku mężczyzn, jak i kobiet odbyt, pośladki i uda to obszary, które często mają pęcherze.

Nie wszystkie wrzody narządów płciowych to opryszczka. Inne choroby powodujące wrzody narządów płciowych obejmują kiłę, chancroid, reakcje na leki i zespół Behçeta. Jeśli martwisz się opryszczką narządów płciowych, poszukaj lekarza.

Czy możesz dostać opryszczkę narządów płciowych tylko na swoje genitalia?

HSV-1 i HSV-2, wirusy wywołujące opryszczkę narządów płciowych, mogą infekować inne części ciała poza narządami płciowymi. Rzadka, ale poważna infekcja może wystąpić, gdy te wirusy zaatakują mózg lub otaczającą go wyściółkę. Może to powodować bóle głowy, dezorientację, nudności, gorączkę, drgawki, senność, aw ciężkich przypadkach śmierć. Inne obszary, które HSV może zainfekować, to nerwy kontrolujące oddawanie moczu – co może powodować zatrzymanie moczu (niezdolność do oddawania moczu) i osłabienie nóg – oraz odbyt (część przewodu pokarmowego, która łączy okrężnicę z odbytem) – która może powodować ból i biegunka.

Jak leczy się opryszczkę narządów płciowych?

Chociaż nie ma lekarstwa na opryszczkę narządów płciowych, dostępne są doskonałe metody leczenia. Istnieją trzy leki przeciwwirusowe powszechnie stosowane w leczeniu opryszczki narządów płciowych – acyklowir, famcyklowir i walacyklowir. Te leki są przyjmowane doustnie. Mogą być stosowane na bieżąco, aby zapobiegać lub tłumić epidemie (znane również jako terapia supresyjna) lub mogą być używane do przerwania lub skrócenia epizodu, gdy zostaną podjęte przy pierwszych oznakach lub objawach epidemii.

Niektóre leki przeciwwirusowe są również dostępne w postaci miejscowej, ale są nie tak skuteczne jak leki doustne (Corey, 1983). Dodatkowo, badania wykazały że jednoczesne stosowanie miejscowych leków przeciwwirusowych z doustnymi lekami przeciwwirusowymi nie jest niczym lepszym niż samo przyjmowanie doustnych leków przeciwwirusowych (Kinghorn, 1986).

Bibliografia

  1. Benedetti J., Corey L. i Ashley R. (1994). Częstość nawrotów w opryszczce narządów płciowych po objawowej infekcji pierwszego epizodu. Roczniki Medycyny Wewnętrznej, 121(11), 847-854. doi: 10.7326/0003-4819-121-11-199412010-00004, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/7978697
  2. Berger, J.R. i Houff, S. (2008). Powikłania neurologiczne zakażenia wirusem Herpes Simplex typu 2. Archives of Neurology, 65 (5), 596-600. doi: 10.1001/archneur.65.5.596, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/18474734
  3. Bernstein, D.I., Bellamy, A.R., Hook, E.W., Levin, M.J., Wald, A., Ewell, M.G., … Belshe, R.B. (2013). Epidemiologia, obraz kliniczny i odpowiedź przeciwciał na pierwotne zakażenie wirusem opryszczki pospolitej typu 1 i typu 2 u młodych kobiet. Kliniczne choroby zakaźne, 56(3), 344-351. doi: 10.1093/cid/cis891, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/23087395
  4. Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC). (2017, 31 stycznia). Opryszczka narządów płciowych – Arkusz informacyjny CDC (szczegółowe). Pobrano z https://www.cdc.gov/std/herpes/stdfact-herpes-detailed.htm .
  5. L. Corey, J. Benedetti, C. Critchlow, G. Mertz, J. Douglas, K. Fife, … Dragavon, J. (1983). Leczenie pierwotnych zakażeń wirusem opryszczki pospolitej narządów płciowych pierwszego epizodu acyklowirem: wyniki leczenia miejscowego, dożylnego i doustnego. Journal of Antimicrobial Chemotherapy, 12 (Suppl B), 79-88. doi: 10.1093/jac/12.suppl_b.79, https://indiana.pure.elsevier.com/en/publications/treatment-of-primary-first-episode-genital-herpes-simplex-virus-i
  6. Gupta, R., Wald, A., Krantz, E., Selke, S., Warren, T., Vargas-Cortes, M., … Corey, L. (2004). Valacyclovir i Acyclovir do hamowania wydalania wirusa opryszczki pospolitej w drogach płciowych. Dziennik chorób zakaźnych, 190 (8), 1374-1381. doi: 10.1086/424519, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/15378428
  7. Jaishankar, D. i Shukla, D. (2016). Opryszczka narządów płciowych: wgląd w choroby zakaźne przenoszone drogą płciową. Komórka drobnoustrojów, 3(9), 438–450. doi: 10.15698/mic2016.09.528, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/28357380
  8. Kinghorn G.R., Abeywickreme I., Jeavons M., Barton I., Potter C.W., Jones D. i Hickmott E. (1986). Skuteczność skojarzonego leczenia doustnym i miejscowym acyklowirem w pierwszym epizodzie opryszczki narządów płciowych. Medycyna układu moczowo-płciowego, inaczej zakażenia przenoszone drogą płciową, 62 (3), 186-188. doi: 10.1136/sti.62.3.186, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3525386
  9. Martin, E. T., Krantz, E., Gottlieb, SL, Magaret, A. S., Langenberg, A., Stanberry, L., … Wald, A. (2009). Zbiorcza analiza wpływu prezerwatyw na zapobieganie nabyciu HSV-2. Archiwa Chorób Wewnętrznych, 169(13), 1233–1240. doi: 10.1001/architernmed.2009.177, https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC2860381/
  10. Schomogyi, M., Wald, A. i Corey, L. (1998). Zakażenie wirusem Herpes simplex-2. Pojawiająca się choroba? Kliniki chorób zakaźnych Ameryki Północnej, 12(1), 47-61. doi: 10.1016/s0891-5520(05)70408-6, https://europepmc.org/article/med/9494829
  11. Workowski, K. A., Bolan, G. A. i Centers for Disease Control and Prevention. (2015). Wytyczne dotyczące leczenia chorób przenoszonych drogą płciową, 2015. MMWR: Morbidity and Mortality Weekly Report Recommendations and Reports, 64(RR-03), 1-137. Pobrano z https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5885289/
Zobacz więcej